Οι Καλλιτέχνες ενάντια στο Μνημόνιο συμμετέχουν στο τριήμερο συνέδριο για το χρέος με σχετική εικαστική εγκατάσταση στην είσοδο της Νομικής από το απόγευμα της Παρασκευής. 

Η τέχνη στα οδοφράγματα :.. Τριήμερο πολιτιστικό φεστιβάλ αντίστασης στην Κερατέα 8, 9, 10 Απριλίου

            Εκεί όπου, τρεισήμισι μήνες τώρα, κυριαρχούν από τη μία η βία και από την άλλη η αντίσταση, η τέχνη παίρνει θέση. Δίπλα στους εξεγερμένους κατοίκους της Κερατέας, που αγωνίζονται ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο, ενάντια στην υποβάθμιση του τόπου τους. Στα οδοφράγματα της λεωφόρου Λαυρίου, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών ενώνουν τις δυνάμεις τους για την πραγματοποίηση του μεγαλύτερου Φεστιβάλ Αντίστασης στα ελληνικά χρονικά.

            Οι καλλιτέχνες τραγουδάνε και παίζουν μουσική, δημιουργούν, ζωγραφίζουν, παίζουν με τα παιδιά, δίνουν παραστάσεις, απαγγέλουν ποιήματα, φτιάχνουν καλλιτεχνικά εργαστήρια πάνω στο δρόμο, στο μπλόκο ΒΙΟΠΑ της Λαυρίου. Κι όλοι μαζί γιορτάζουμε, γιατί η Αντίσταση μπορεί να είναι και Γιορτή. Γιατί η Τέχνη μπορεί να είναι Αντίσταση.

            Ένα πολιτιστικό τριήμερο, ένα non stop Φεστιβάλ, το μεγαλύτερο σε διάρκεια και αριθμό συμμετοχών, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή  8, 9 και 10 Απριλίου: 72 ώρες, 60 μουσικά σχήματα, 150 εικαστικοί καλλιτέχνες με πάνω από 500 έργα, 10 θεατρικές παραστάσεις, 15 workshops (εργαστήρια), κατασκευές έργων, εγκαταστάσεις  και εικαστικές παρεμβάσεις επί τόπου, προβολές video art, ντοκιμαντέρ, ζωντανές συνδέσεις με περιοχές που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με της Κερατέας.

_

           Σύνταγμα, 24 Μαρτίου 2011. Πριν ξεκινήσει η παρέλαση των μαθητών, πριν συμβεί το παραμικρό. Προσαγωγές εκπαιδευτικών και καλλιτεχνών. Προσαγωγές και σκεπασμένων με νάυλον σακούλες ανδρείκελων - υλικό μιας αθόρυβης αλλά στοχευμένης εικαστικής παρέμβασης με θέμα την ανεργία. Γέλια, φωνές, αμηχανία. Βέβαια ο πολύς κόσμος θα μάθει απ' τα κανάλια το βράδυ ό,τι βολεύει, πως κάποιοι ήθελαν να χαλάσουν την παρέλαση, τα γνωστά. Το βίντεο που ακολουθεί δεν έχει μοντάζ ούτε σχολιασμό. Είναι όσα έγιναν. Προσοχή: Η γελοιότητα των σκηνών μπορεί να κρύβει έντεχνα έναν πολύ μεγάλο πανικό των κυβερνώντων ή μια σοβαρότατη απειλή για όλους εμάς. Την απαγόρευση της διαμαρτυρίας, της διαφορετικής άποψης, τη λογοκρισία και την ωμή βία κατά πάντων. Η απάντησή μας δεν πρέπει να είναι άναρθρη κραυγή, που αλέθεται από τα υπέρτερα μέσα προπαγάνδας που διαθέτει το σύστημα. Η απάντηση είναι η ακόμα πιο προσεκτική επιλογή των λέξεων και των πράξεων. 

_

Η παρέλαση των ανέργων

Πλαστικές σημαιούλες και λόγια μεγάλα που εκστομίζουν άνθρωποι μικροί.
«Νοικοκύρεμα του κράτους» απ’αυτούς που το ξεχαρβάλωσαν.
«Εξορθολογισμός της οικονομίας» απ’αυτούς που τίναξαν την μπάνκα στον αέρα από τις αρπαχτές και τις μίζες τους.
Μια χωματερή ψυχών και σωμάτων για όσους περισσεύουν είναι το «σοφό» σχέδιο της ευρωπαϊκής ένωσης και των ελλήνων εντολοδόχων της.
Θα τους αφήσουμε να μας αφανίσουν; Αυτό είναι το μοναδικό ερώτημα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε.
Στρατιές ανέργων παρελαύνουν. Ντροπιασμένοι άνθρωποι που το φιλότιμό τους βιάζεται βάναυσα από ξεδιάντροπα ανθρωπάκια. Ανθρωπάκια που κυκλοφορούν πάντα με συνοδεία πολυάριθμων σωματοφυλάκων και θυμίζουν τρομαγμένους μαφιόζους.
Και όταν οι άνθρωποι βουλιάζουν οι φελλοί επιπλέουν.
Θα τους επιτρέψουμε να πειραματίζονται επ’άπειρον στα εργαστήρια του Φρανκεστάιν με τις ζωές μας;
Η αξιοπρέπειά μας είναι το δικό μας πυρηνικό όπλο. Με αυτό θα τους χαλάσουμε. Θα δουν τον Χριστό φαντάρο.
Αν κάποτε δεν είχαμε να χάσουμε παρά τις αλυσίδες μας τώρα που-λόγω λιτότητας- ούτε αυτές υπάρχουν, τι έχουμε να χάσουμε;
Οι νεολαίοι της Ελλάδας παρελαύνουν ευσταλείς προς το πεπρωμένο τους, που είναι η ανεργία. Το δικό μας χρέος είναι ν’αλλάξουμε αυτό που παρουσιάζεται σαν μονόδρομος.
Όλοι στο δρόμο. Εκεί που τα όνειρά μας θα πάρουν εκδίκηση.

_

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ σας περιμένουμε για την επόμενη πράξη. Μια πράξη αμφισβήτησης της νομιμότητας του μνημονίου. Παραμονή της εθνικής επετείου σχολιάζουμε με τον δικό μας τρόπο ένα σύγχρονο «εθνικό δράμα». Η δική μας «παρέλαση» είναι σιωπηλή και αθόρυβη. Όπως το πλήθος των άνεργων συμπολιτών μας. Έχει άποψη, έχει οργή, μα δεν την εκτονώνει με χάπενινγκ.

Σας περιμένουμε στις 11.30 π.μ. στα σκαλάκια του μετρό στην πλατεία Συντάγματος.

εικ.: Jorge Colombo
_

Πλάνα από την πρώτη έξοδο στο κέντρο της Αθήνας (14/10/2010)

- -

Δημοσίευμα της εφημερίδας Ο Δρόμος της Αριστεράς:

Ένα πραγματικό άλλοθι πρέπει να είναι προετοιμασμένο με κάθε λεπτομέρεια. Και δεν προετοιμάζει κανείς ένα τέτοιο άλλοθι παρά μόνον όταν σκοπεύει να διαπράξει ένα έγκλημα… Το άλλοθι αποτελεί μέρος και μάλιστα ουσιώδες του εγκλήματος. Πάρτε για παράδειγμα την πολιτική. Όταν προετοιμάζουν έναν πόλεμο, φροντίζουν από πριν να έχουν θαυμάσια άλλοθι, αφήστε πια τα πραξικοπήματα. Ο ένοχος είναι πάντα το ίδιο το θύμα, ο δράστης έχει το άλλοθί του…

Μπέρτολτ Μπρέχτ

Τραγικά επίκαιρα τα λόγια του Μπέρτολτ Μπρέχτ. Εκφωνητής τους, η Μάνια Παπαδημητρίου, ανεβασμένη σε μια σκάλα έξω από την καμένη Marfin της οδού Σταδίου, τον τόπο ενός απίστευτου εγκλήματος που στοίχησε τη ζωή σε τρεις υπαλλήλους της Τράπεζας και πάγωσε τις ψυχές και τις συνειδήσεις όλων των Ελλήνων…

Ήταν Πέμπτη απόγευμα, 14 Οκτώβρη. Μια ομάδα ανθρώπων της τέχνης που αυτοπροσδιορίζονται ως «Καλλιτέχνες ενάντια στο Μνημόνιο» φορώντας μαύρα μπλουζάκια με το σύνθημα «κάτω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι» δίνουν ραντεβού έξω από το παλιό Χρημαστήριο στην οδό Σοφοκλέους. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα ακολουθήσει εκτός από τους πρωταγωνιστές της πρωτοβουλίας. Οι πληροφορίες μιλούν για μια εναλλακτική ξενάγηση – δρώμενο που θα εξελιχθεί σε κάποια φορτισμένα και συμβολικά σημεία της πόλης. Το τι ακολούθησε σ’ αυτά τα τρία σημεία αλλεπάλληλων… εγκλημάτων (Χρηματιστήριο, Μαρφίν και Βουλή) είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια, καθώς επρόκειτο για διαδοχικές παραστάσεις δρόμου με ένα διαυγέστατο πολιτικό μήνυμα.

Αφετηρία (και πρώτη στάση) υπήρξε η οδός Σοφοκλέους, εκεί όπου μεγαλούργησε ο (παλιός) ναός του άυλου χρήματος, εκεί όπου τα ΜΑΤ δεν εισβάλλουν ποτέ (όπως π.χ. στην Ακρόπολη...), καθώς ένοχοι δεν αναγνωρίζονται, ούτε... φυσικά υπάρχουν... Ο Γιώργος Ζιόβας και η Μάνια με μια ντουντούκα ο καθένας στο χέρι ξεδίπλωσαν την αφήγηση αυτής της αιματηρής χρηματιστηριακής λέσχης που αφάνισε το 1999 τις οικονομίες χιλιάδων ελληνικών νοικοκυριών. Εκεί που θριάμβευσε ο επενδυτής αφήνοντας απλήρωτους υπαλλήλους και εργάτες, εκεί που χτίστηκε και κατέρρευσε ο μύθος της ισχυρής Ελλάδας, εκεί, δηλαδή, που πήραμε τη μετοχή μας λάθος κι αλλάξαμε εποχή...

Δεύτερη στάση η Marfin στην οδό Σταδίου. Ο θρίαμβος του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία επί σκηνής. Η Μάνια πάλι, και ο Κίμων Ρηγόπουλος υποδυόμενος τον Βγενόπουλο, ανεβασμένοι σε δυο σκάλες, αφηγήθηκαν τη λαμπρή πορεία του αυτοδημιούργητου τραπεζίτη, την οικοδόμηση της αυτοκρατορίας του. Θύμισαν τα τρία κότερα και τους τρεις νεκρούς, την πλήρη συμμετρία που επαληθεύει το πάθος του τραπεζίτη για τους ανθρώπους και τους αριθμούς. «Με κατηγορούν ως ηθικό αυτουργό των τριών εργαζομένων στην τράπεζά μου. Ποιον εμένα που προσφέρω απλόχερα υποτροφίες στη μνήμη τους. Με κατηγορούν επειδή λέει δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου και διαφυγής στην Τράπεζά μου… Μα, σε ποιους τα λένε αγαπητοί συμπολίτες. Αυτά είναι ψιλά γράμματα αυτά τα επικαλούνται οι εχθροί της ανάπτυξης, τα βαρίδια, σ’ αυτό το θαύμα που χτίζω και το θαύμα μου, κάθε θαύμα απαιτεί θυσίες. Αποφάσισα, λοιπόν, κι εγώ να σας θυσιάσω...», αναφώνησε προστάζοντάς μας να δουλεύουμε και να σκάσουμε...

Τελευταία στάση η Βουλή των Ελλήνων. Εκεί η Κάτια Γέρου και ο Θάνος Μιχαλάς αυτή τη φορά παρότρυναν το κοινό να φωνάξει τη λέξη «αξιοπρέπεια» σε 15 γλώσσες, ενώ οι ίδιοι «έπλεκαν» ένα εμπνευσμένο λογοπαίγνιο με τις λέξεις «Μνήμη, μνημόνιο, μνημόσυνο, μνήμα». Η ευφάνταση παρέμβαση των καλλιτεχνών ολοκληρώθηκε με ένα σύντομο δρώμενο από νεότερους ηθοποιούς που αναπαριστούσε σκηνές βίας και καταστολής.

Όσοι είχαν την τύχη να δουν αυτή την «έξοδο» των αριστερών καλλιτεχνών, κατάλαβαν τη δύναμη και τη ζωντάνια της τέχνης. Αντιλήφθηκαν ότι ο πολιτισμός όταν το αποφασίσουν οι άνθρωποί του δεν είναι περιττή ούτε ανώδυνη πολυτέλεια.

Σ.Μ.

Δηλώσεις έξι «πρωταγωνιστών της πρωτοβουλίας» καλλιτέχνες κατά του Μνημονίου, εδώ: «Κάτω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι».




_